สายลมรัก...พันปี

"รักแล้วอย่างไร   .......  ไม่รักแล้วอย่างไร'   ดีในเมื่อชาตินี้ ข้าทำให้เจ้ารัก และ เอ่ยคำว่ารัก ของเจ้าไม่ได้  ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่า รัก หรือ ไม่รักนั้น ต่างกันเพียงใด ....

   "  เหลียนเอ๋อ เจ้าแน่ใจนะ  ว่าจะไม่เสียใจที่ตัดสินใจเช่นนี้ ' เทพธิดา ฉางเอ๋อ ถามร่างบางตรงหน้า

  " กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำฉันท์ใด ข้าเชื้อสายกษัตริย์ย่อมไม่คืนคำฉันท์นั้น' ร่างบางของเหลียนฮวา กล่าวตอบ เทพธิดา ฉางเอ๋อ

ชิงเทียน ไป๋หู่

 "เหตุใด เจ้าบอกว่าคนผู้นั้นไม่รักเจ้า ไหนเลย เจ้าต้องคอยคนผู้นั้น เพียงคนเดียวด้วยเล่า?  ตัวข้า ไป๋หู่ ผู้สยบทักษิณผู้นี้ ทำให้เจ้าถึงเพียงนี้ เหตุใดเจ้าไม่หยิบยื่นน้ำใจให้ข้าแม้เพียงน้อยนิด เจ้าช่วยบอกข้าได้หรือไม่ ว่าตัวข้านั้น มีโอกาสได้หัวใจของเจ้าหรือไม่ เหลียนจิน'

  'ข้า... ตัวข้านั้น  ไหนเลยจะไม่เคยเห็นน้ำใจของท่าน เพียงแต่ ตัวข้านั้น เฝ้ารอคนผู้นั้นเพียง รอถามคำถามเดียว แล้วตัวข้า ก็จะสามารถปลดเปลื้องหัวใจของข้า ที่ข้าผูกรัดไว้ ได้เสียที' เสวี่ยเจี้ยนเหลียนจิน ตอบคำคำถามของผู้ที่นับเป็นสหาย

เลี่ยง เยว่จิว (เซียนแห่งทะเลตงไห่)

    

 "ไม่ใช่ว่าชาติก่อน  ข้าเคยบอกเจ้าไปแล้วมิใช่รึ คำถามนั้น เห็นที ตัวข้านี้ไม่จำเป็นต้องตอบ...     "

           

 "คำถามนั้น... ท่านตอบข้าเมื่อไรกัน? เหตุใด.. ข้าจึงยังมิได้คำตอบให้ใจข้า เหตุใด หัวใจข้า ยังคงผูกรัดอยู่กับตัวท่าน"

"กลับไปซะ!!!  ข้าไม่อยากเสียว่าเวลาเพียงเสี้ยว เพื่อทนมองหน้าเจ้า"

'ดี ช่างดียิ่งนัก วันนี้ข้าเข้าใจแล้ว ว่าเหตุใด นกน้อย ใยเล่า จะเข้าใจพญาเหยี่ยว... นับว่าวันนี้ตัวข้า เสวี่ยยเจี้ยนเหลียนจิน ได้เปิดหูเปิดตาแล้ว'

       

"วันนี้ผู้น้อย ต้องขอตัวลาไปก่อน ขอท่านเซียน รักษาตัวด้วย..."

      

เสวี่ยเจี้ยนเหลียนจิน

"จากเพื่อจบ พรากเพื่อพบ จนกว่าจะถึงเวลานั้น  ท่านรักษาเนื้อรักษาตัวด้วย " เสียงหวานแผ่วเบาลอยล่องมาตามกระแสลม หวังให้คนเพียงคนเดียวได้ยิน

CR:พุยพุยโค๊ดเมาส์

CR.SQW